Kościół św. Jana Chrzciciela
Leszno
Zbudowany został w latach 1652-1654 r. dla gminy wyznania ewangelicko-reformowanego. Taką nazwe nosiły po 1635 r. wspólnoty powstałe z połączenia braci czeskich (gmina czeska, polska i niemiecka) z kalwinami.
Architektem kościoła był Marcin Woide, budowniczy miejski. Budowla spłonęła w 1656 r. Odbudowany kościół ponownie spłonął w 1707 r. Po 1716 r. służył jedynie wspólnocie niemieckiej i polskiej, gdyż gmina czeska już nie istniała. W 1945 r. kościół został przejęty przez parafię św. Mikołaja. Do 1948 r. z nabożeństw oficjalnie korzystali żołnierze leszczyńskiego garnizonu. Kościół poddany został kompleksowej renowacji, kontynuowanej po 1972 r. kiedy erygowano parafię pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela.
Budowla nawiązuje stylistycznie do architektury późnego gotyku. Zamierzony efekt surowej powagi prezentuje wieżowa fasada, której pseudoobronny charakter podkreślają narożne szkarpy (przypory) i szczelinowe okienka.
Wieża kościoła św. Jana sięga 60 m. wysokości, jest najwyższą wieżą kościelną w Lesznie.
Akcentem przełamującym jednorodność ceglanej budowli świątyni jest przylegająca od strony zachodniej barokowa kaplica Gruszczyńskich – niewielki, harmonijny budynek, wtopiony pomiędzy wieżę i korpus kościoła. Kaplica zbudowana została w 1711 r. wg projektu Pompeo Ferrariego.
Na przyporze od strony południowej zegar słoneczny z datą roczną 1653. Na północnej ścianie wmurowano XVIII-wieczne epitafia zmarłych dzieci Karola Gotfryda Woide, duchownego Jednoty, późniejszego pastora w Londynie i asystenta bibliotekarza w British Museum.
